No title...

       

Και κάπως έτσι το μελάνι γίνεται αίμα...

Δεν είναι η πρώτη φορά θα μου πείτε...και, κρίνοντας από την ανθρώπινη φύση, σαφώς όχι η τελευταία. Όταν συμβαίνουν όλα αυτά αναρωτιέμαι αν θα υπάρξει ποτέ η στιγμή που θα αποφασίσουμε να καταλάβουμε...ότι είμαστε μέρος ΕΝΟΣ υπέροχου συνόλου που λέγεται σύμπαν...ότι η σκόνη των άστρων που μας αποτελεί και πυροδοτεί την ύπαρξή μας είναι η ΙΔΙΑ για όλους...ότι υπάρχουν πολλά αγαθά και ΦΤΑΝΟΥΝ για όλους...ότι η ομορφιά βρίσκεται ΠΑΝΤΟΥ κι ας μη τη βρωμίζουμε με ασχήμιες.

Για την καινούρια χρονιά και για τα χρόνια που έρχονται θα ευχηθώ η ανθρωπότητα να βρει επιτέλους το δρόμο για μια αρμονική συνύπαρξη με τους όμοιούς της και με τη φύση...μόνο αυτό, που είναι όλα τελικά!!!

Από την μεριά μου κι από αυτή τη μικρούλα γωνίτσα του διαδικτύου θα συνεχίσω να ονειρεύομαι και να το μοιράζομαι μαζί σας...με τις εμμονές μου για τις μόδες και τις γεύσεις και τα χρώματα.

Γιατί είμαι ελεύθερη να το κάνω.

y ❤️